شايد كسي با من مخالفت نكنه اگه بگم آنچه كه يك فارس بايد به آن افتخار كنه شعر است ...به گمانم نوابغ ايراني همه به اين مسير سوق داده مي شده اند علت هم شايد ايرادات گروهي حاكم كه هميشه قلدرتر بودند واوراد گروهي محكوم كه هميشه خرافه پرست وتوسري خور كه با حكمي مي كشند وباحكمي مي ميرند واز زندگي خود بهره نمي گيرند كه هيچ اجازه هم نخواهند داد كه كسي زمزمه گر سخني جديد باشد...پس حافظ در كنجي اينگونه خلاف تمام مردم مي سرايد و زمزمه مي كند كه
پدرم روضه رضوان به دوگندم بفروخت ....ناخلف باشم اگر من به جوي نفروشم
Sun Sep 30, 2007 3:14 pm